Foto do 19 xunio do ano 1932, onde aparecen entre outros Ramón Villar Ponte, Fernández del Riego, Antón Villar Ponte, Plácido Castro del Rio, Otero Pedraio, Ramón Rodríguez Somoza, Manuel Beiras, Manuel Lugrís, Daniel Castelao, Suárez Picallo, Carlos Maside e Alexandre Bóveda.

No ano 1933 no IX Congreso de Nacionalidades Europeas celebrado en Berna, onde se considera a Galiza como nación o que serveu a Castelao pra defender a condición nacional de Galiza. A declaración institucional presentouse en galego e inglés e nela declarouse : ” o Partido Galeguista, Partido nacional dos galegos representado no parlamento español polos deputados, Otero Pedraio, Castelao, e Suárez Picallo, declara que conta con máis de dous millóns de almas, sendo unha nación ben definida, que se diferencia claramente doutros pobos que habítan España. A súa orixe, a súa historia, o seu idioma , e os seus costumes xustifican esta diferencia.

Nunha das fotos ollamos ao paisano da costa da morte, nado en Corcubión e finado en Cambados, Plácido Castro del Rio.

• 

• 

O Palacio de Vilaboa en Vilagarcia de Arousa, residencia real onde se aloxáron Alfonso XII e Alfonso XIII ,posue uns xardíns que ocupan 38.000 metros. A súa construción iniciouse no ano 1881 sendo rematada un ano despois. O nome do palacio vinculouse axiña aos duques de Medina de las Torres, o título fora heredado por María Eulalia Osorio de Moscoso y Carvajal( benefactora de Alfredo Brañas), unha extraordinaria muller que falaba cinco idiomas ademáis de camareira maior do palacio real, exercendo o papel de aia da princesa de Asturias, María Mercedes de Borbón e de súa irmá, a infanta María Teresa. A Duquesa María Eulalia Osorio foi quen ordenou construir a mansión a orillas do mar de Arousa e por outra banda acadou a categoria de residencia real en Galicia. 140 anos despois no ano 2021 a edificación e os seus enormes xardíns de 38.000 metros cuadrados, están a venta. Na época cando se inaugurou as aguas da ría bañaban os seus xardíns, de feito poseía o seu propio punto de atraque. A Duquesa María Eulalia Osorio, sostuvo a Alfonso XIII en brazos cando era recien nacido foi presentado oficialmente en sociedad no ano 1886, no era de extrañar por outra banda que tanto el como seu pai, Alfonso XII, se aloxaran na mansión en diferentes ocasións.

Na foto ollamos o Palacio de Vilaboa en Vilagarcia de Arousa, no que o paso dos anos deixaron huella , sobre todo despois de que no ano 2003 o último guardés abandonara a propiedade.

Estudiando Alfredo Brañas Menéndez signaturas dos primeiros cursos de Dereito, experimentou a terrible desgracia de ver morrer a seu pai no ano 1874. Ao quedar sin sustento ecónomico a súa familia, tomou a decisión de ficar allende dos mares e deixar a universidade compostelana. Todo estaba disposto para emprender a viaxe, pero a providencia impediu que Alfredo Brañas sintise a nostalxia producida pola ausencia do terruño, pois ao despedirse en Santiago da Duquesa de Medina de las Torres, María Eulalia Osorio de Moscoso y Carvajal( París 1834-Madríd 1892), unha extraordinaria muller que falaba cinco linguas , ademáis de camareira real do reino, onde exerciu o papel de aia da princesa de Asturias, María Mercedes de Borbón e de súa irmá a infanta María Teresa. A Duquesa María Eulalia Osorio era nai de Alfonso Osorio de Moscoso, Duque de Terranova, intimo amigo e condiscipulo de Alfredo na Universidade. Brañas cumprindo co deber de cortesia, ca duquesa, e como era natural, a conversación dirixiuse a cal era a causa que determinaba o viaxe a Habana, e o ser coñecida aquela pola noble dama, fixoa desaparecer coa promesa que a satisfación cumpriu de sufragar no sucesivo os gastos da interrumpida carreira de Dereito.

Na foto ollamos as fotos da Duquesa María Eulalia Osorio de Moscoso y Carvajal. e do seu fillo o Duque de Terranova Alfonso Osorio de Moscoso y Osorio de Moscoso (1858-1901).

• 

• 

GACETA DE GALICIA

Desde Cambados

Mi estimado amigo: Molestaré la atención de los asiduos lectores de ese su diario, reseñando, aunque ligeramente pues el poco tiempo que dispongo me lo impide, un acto verdaderamente conmovedor y que aquí dejará recuerdo imperecedero. Me refiero a un gran banquete que en obsequio al catedrático de esa Universidad, nuestro común amigo Don ALFREDO BRAÑAS , le dieron distinguidas personas de esta localidad, dirigido por el Sr. Joaquín Fole. El día 26 fue el señalado para tan entusiasta reunión de personas de todos los partidos políticos y que acarician diversas opiniones. El número de comensales fue el de 48. La comida bien servida y tuvo visos de regionalista. A la conclusión brindaron los Sres. Fraga, el Alcalde, el Juez, el señor La Torre,, García Hervilla….. El brindis del señor BRAÑAS, elocuente, arrebatador y saturado de esa pura atmósfera gallega, versó acerca de la más estrecha unión entre los pequeños pueblos; habló de su devoción da la Divina Pastora …… del recuerdo de sus años en Cambados……..

• 

• 

El Señor Alcalde anunció a la concurrencia que el Ayuntamiento de Cambados había acordado nombrarle HIJO ADOPTIVO y que una de las calles de la Villa llevase el nombre de ALFREDO BRAÑAS. Pero esto no fue todo , El Sr. D. Eugenio Fraga, diputado a Cortes, propuso en medio de la expectación general al Sr. BRAÑAS para la Diputación a Cortes por este distrito de Cambados, proposición que el distinguido catedrático de la Universidad de Santiago se opuso tenazmente, fundándose en que no tenía política alguna y en que era solo regionalista e independiente. Pero sus excusas no fueron admitidas… El Sr. BRAÑAS continuó siendo después objeto de mil y mil pruebas de general consideración y afecto por todos. La fecha del 26 de agosto no debe olvidarla nunca el Sr. BRAÑAS , así como tampoco nosotros que lo vivimos.

30 Agosto 1890

El Corresponsal

Na foto ollamos pola esquerda a XAN FRAGA, EVENCIO FERRERO (alcalde), SANTIAGO GONZÁLEZ-BRAÑAS (sobriño neto do fillo predilecto de Carballo, DOLORES ( a dona de Santiago ) LOLY PLATAS, JUAN CARLOS DÍAZ eo compositor-musico MIRO CASABELLA.

Ofrenda Froral en homenaxe a Alfredo Brañas Menéndez, agasallado no seu pobo natal en Carballo, na súa estatua sedente, enfrente a casa natal do rexionalista.

Carballo 10 de novembro do 2018

Juan Antonio Saco y Arce ( 1835- 1881), foi escritor, linguista e poeta . Creador da primeira gramática da lingua galega, publicada no ano 1868 en Lugo que o profesor Carballo Calero, denomina a primeira verdadeiramente cientifica ( foi o primeiro intento serio de dotar ao idioma galego de fundamento e regras pra o seu estudio. Foi poeta de vocación relixiosa, licenciandose en Teoloxía en Santiago de Compostela.

Publicou poemas en galego ( 9 en total ), sendo estes de carácter relixioso, por outra banda ainda sendo sacerdote, optou pola vida academica.

• 

• 

Coa chegada da Gloriosa, Saco y Arce tuvo dificultades, pois negouse a xurar a nova constitución, a primeira realmente democrática en España ( constitución de 1869, aprobada tras o triunfo da Revolución do ano 1868,que puxo fín ao reinado de Isabel II ). Ben e certo que catro anos antes, Francisco Mirás publicara en Santiago, o Compendio de Gramática Gallega-Castellana, pero dado a súa escasa calidade, mal se podia calificar da primeira gramática do galego.

A Rúa Coruña acolle en Carballo á estatua sedente do seu fillo predilecto ALFREDO BRAÑAS MENÉNDEZ. A peza surxíu das máns do escultor César Lombera, sendo inaugurada en febreiro do ano 2005, en presencia das entidades locais e do entón presidente da Xunta de Galicia, Manuel Fraga Iribarne e do Alcalde do pobo Evencio Ferrero, ademais do sobreiño-neto de Brañas : Santiago González-Brañas Barreiro.

Ollamos as fotos do agasallo, ademais á do escultor da obra César Lombera.

• 

• 

Homenaxe na Praza de Galicia á Alfredo Brañas Menéndez no ano 1982, cunha apertura dun Cruceiro feito polo escultor Manuel García Vázquez, coñecido por Manuel Buciños , e coa presencia do Presidente da Xunta de Galicia, Gerardo Fernandez Albor e as autoridades locais.

• 

• 

Dendo o ano 1982 erguese na Praza de Galicia de Carballo un fermoso Cruceiro, feito polo escultor Manuel García Vázquez ( coñecido co nome de Manuel Buciños ), tallado en bronce e pedra. Nunha das fotos o día da súa inauguración, con unha ofrenda froral, ao xurista, profesor e catedrático de Dereito Natural e Economía Política, ademais de edíl do Concello de Santiago de Compostela, Alfredo Brañas. Por outra banda, ALFREDO BRAÑAS , sempre sé sentiu orgulloso de ter nacido no pobo de Carballo, e así o tén manifestado en varias ocasións ao longo da súa vida.

A ofrenda froral ante o cruceiro adicado a Alfredo Brañas, foi feita como se olla na foto, polo poeta lucense, Manuel María , o 29 de Xaneiro do ano 2000. Na outra foto ollamos ao artista da escultura, Manuel García Vázquez ( coñecido como BUCIÑOS ).

• 

• 

Na foto ollamos a Plaza de Cervantes en Santiago de Compostela, correspondente aos anos 1900, no fondo da plaza á esquerda asoma a rúa Azabachería onde no número 5, residiu e foi velado a súa morte Alfredo Brañas Menéndez. Alfredo Brañas nace en Carballo o 11 de xaneiro do ano 1859, e fenece un 21 de febreiro de 1900. Inicialmente foi enterrado no cemiterio do Rosario, un 23 de febreiro de mil novecentos, nese día fixeronlle na Iglesia da Compañia os funerales de enterro, con asistencia de vintetres señores sacerdotes e dos cantores. Para ser trasladado máis tarde ao panteón de Ilustres Gallegos en Santo Domingo en xaneiro do ano 1906.