Blog creado en Carballo sobre o escritor e ensaista Alfredo Brañas. Neste blog daremos conta da sua vida e obra e tamén das actividades que se levarán a cabo por parte do Padroado para facer un digno recoñecemento a súa figura.
Na foto ollamos pola esquerda a XAN FRAGA, EVENCIO FERRERO (alcalde), SANTIAGO GONZÁLEZ-BRAÑAS (sobriño neto do fillo predilecto de Carballo, DOLORES ( a dona de Santiago ) LOLY PLATAS, JUAN CARLOS DÍAZ eo compositor-musico MIRO CASABELLA.
Juan Antonio Saco y Arce ( 1835- 1881), foi escritor, linguista e poeta . Creador da primeira gramática da lingua galega, publicada no ano 1868 en Lugo que o profesor Carballo Calero, denomina a primeira verdadeiramente cientifica ( foi o primeiro intento serio de dotar ao idioma galego de fundamento e regras pra o seu estudio. Foi poeta de vocación relixiosa, licenciandose en Teoloxía en Santiago de Compostela.
Publicou poemas en galego ( 9 en total ), sendo estes de carácter relixioso, por outra banda ainda sendo sacerdote, optou pola vida academica.
A Rúa Coruña acolle en Carballo á estatua sedente do seu fillo predilecto ALFREDO BRAÑAS MENÉNDEZ. A peza surxíu das máns do escultor César Lombera, sendo inaugurada en febreiro do ano 2005, en presencia das entidades locais e do entón presidente da Xunta de Galicia, Manuel Fraga Iribarne e do Alcalde do pobo Evencio Ferrero, ademais do sobreiño-neto de Brañas : Santiago González-Brañas Barreiro.
Ollamos as fotos do agasallo, ademais á do escultor da obra César Lombera.
Homenaxe na Praza de Galicia á Alfredo Brañas Menéndez no ano 1982, cunha apertura dun Cruceiro feito polo escultor Manuel García Vázquez, coñecido por Manuel Buciños , e coa presencia do Presidente da Xunta de Galicia, Gerardo Fernandez Albor e as autoridades locais.
Dendo o ano 1982 erguese na Praza de Galicia de Carballo un fermoso Cruceiro, feito polo escultor Manuel García Vázquez ( coñecido co nome de Manuel Buciños ), tallado en bronce e pedra. Nunha das fotos o día da súa inauguración, con unha ofrenda froral, ao xurista, profesor e catedrático de Dereito Natural e Economía Política, ademais de edíl do Concello de Santiago de Compostela, Alfredo Brañas. Por outra banda, ALFREDO BRAÑAS , sempre sé sentiu orgulloso de ter nacido no pobo de Carballo, e así o tén manifestado en varias ocasións ao longo da súa vida.
A ofrenda froral ante o cruceiro adicado a Alfredo Brañas, foi feita como se olla na foto, polo poeta lucense, Manuel María , o 29 de Xaneiro do ano 2000. Na outra foto ollamos ao artista da escultura, Manuel García Vázquez ( coñecido como BUCIÑOS ).
Na foto ollamos a Plaza de Cervantes en Santiago de Compostela, correspondente aos anos 1900, no fondo da plaza á esquerda asoma a rúa Azabachería onde no número 5, residiu e foi velado a súa morte Alfredo Brañas Menéndez. Alfredo Brañas nace en Carballo o 11 de xaneiro do ano 1859, e fenece un 21 de febreiro de 1900. Inicialmente foi enterrado no cemiterio do Rosario, un 23 de febreiro de mil novecentos, nese día fixeronlle na Iglesia da Compañia os funerales de enterro, con asistencia de vintetres señores sacerdotes e dos cantores. Para ser trasladado máis tarde ao panteón de Ilustres Gallegos en Santo Domingo en xaneiro do ano 1906.
Ata a restauración, o rexionalismo galego foí un movemento teórico e literario. A teoría xa estaba nos escritos de Antonín Faraldo. Prolóngana doutro xeito Manuel Murguía e Benito Vicetto, e arraiga entre os republicanos federais e os carlistas, mais non tuvo unha organización nín un programa ata aparición de Alfredo Brañas ( catedrático da Universidade compostelana ) que quixo lograr desas aspiracións valeiras, unha idea concreta. No ano 1888 publica BRAÑAS a súa celebrada obra ” O REXIONALISMO ” , na que espalla a idea a toda España, e que tivo un éxito notable en Cataluña e no País Vasco. Brañas era un home de profunda doutrina e de cultura moi superior ao normal, enterado das novidades en Europa, e ardiente patriota e ferviente católico, e sobre todo o mellor orador que tiña Galiza nese intre. Comprendeu a importancia das loitas sociais do seu tempo e parece ser o primeiro en España en acoller ás doutrinas da ” RERUM NOVARUM ” ( é a primeira encíclica social da iglesia católica. Foi promulgada polo papa León XIII no ano 1891 ), o argumento amosa a situación dos obreiros e expón a doutrina da iglesia sobre ás cuestións sociales. Aínda que o principal obxetivo da encíclica foi determinar o correcto sentido da vida do home no mundo. En Galicia xuntaronse todos os rexionalistas e en 1800 fundaron Comités nas catro provincias e no ano 1891 unironse nunha Asociación cuxo centro era en Santiago e presidente foi nomeado Manuel Murguía , e publicaron a Revista ” PATRIA GALLEGA ” ( Revista creada no ano 1890, e cesando en 1892, logo da publicación de 15 números con tirada bilingue, xurdiu a raiz dos Xogos Frorais de 1891 en Tui; é unha revista-periódico promovida por ALFREDO BRAÑAS , xunto con Manuel Murguía , incluso a redacción estaba ubicada no domicilio de Alfredo Brañas na rúa Azabechería nº 5 de Santiago de Compostela, o cese da mesma xurdiu dos inconvenientes de BRAÑAS con Murguía .
No ano 1893 co motivo de querer o Goberno suprimir a Capitania Xerál de Galicia, ós rexionalistas promoveron unha gran campaña, formando unha Xunta de Defensa, e onde surxíron manifestacións, ameazas, dimisións de autoridades, ata dar na cárcere cos señores que formaban a Xunta. Ao remate acadouse que Capitania seguise na Coruña, pero este foí o único momento vivo do rexionalismo.
Na foto ollamos a Vicente Risco ademáis da portada do libro Rerum Novarum.
Busto de bronce de Alfredo Brañas Menéndez, que luce no pasillo de entrada da Fundación Alfredo Brañas na rúa Ourense nº 11 en Santiago de Compostela. A Fundación foi creada no ano 1983 por Manuel Fraga Iribarne (1922-2012), co fín de fomentar á cultura de Galiza e espallar a personalidade do carballés na súa dirección humana e intelectual, promovendo e desenrolando traballos sobre a súa obra e pensamento, por motivos non coñecidos, xa leva anos inactiva.
Cadros ao óleo pintados sobre Alfredo Brañas Menéndez que están na sé da Fundación Alfredo Brañas,na rúa Ourense nº 11 de Santiago de Compostela. A esquerda na foto ollamos o cadro pintado ao óleo por Teresa Puy, exposto na sala de Xuntas da Fundación .
Por outra banda á dereita na foto ollamos o cadro pintado tamén ao óleo( descoñezo ao autor), sendo doazón do sobriño-neto de Brañas , Santiago González-Brañas Barreiro a Fundación da que é membro . A doazón foi o 21 de febreiro do ano 2000. Ámbolos dous están depositados na sé da Fundación na rúa Ourense nº 11 en Santiago de Compostela.
Os veciños de Carballo estamos orgullosos das nosas raices bergantiñáns e da nosa vinculación con Carballo. É por iso sabemos honrar e respetar ás persoas sobranceiras que no pasado lle déron groria a esta terra por téren nela a súa orixe e por levaren a cabo unha obra importante que transcendeu estes limites territoriales. En este senso unha das persoaxes máis destacadas e brilantes foi sen dúbida ALFREDO BRAÑAS MENÉNDEZ, nado en Carballo, que é unha das máis importantes figuras do galeguismo do século XIX. Naceu o 11 de xaneiro de 1859 en Carballo, sendo bautizado como Alfredo, José , Francisco, Higinio Brañas Menéndez. Seus pais, Vicente María Brañas Valseca( rexistrador de Carballo ), e Celestina Menéndez Vila; os seus padriños foron Enrique Piñeiro e a súa dona Josefa Borrell, residentes en Carballo. Alfredo Brañas estuvo casado con Ramona Casulleras Galiano, ceremonia celebrada en Santiago no ano 1885, no tiveron fillos e viviron na rúa Azabacheria nº 5 en Santiago de Compostela.
Con motivo do Centenario do seu nacemento no ano 1959, fixoselle unha homenaxe a Brañas, organizado polo Concello de Carballo, que presidia nese tempo Gregorio Chillón de la Fuente. Asistiron entre outros o avogado carballés Manuel Pazos Abelenda e Angel González Brañas (sobriño do mesmo).
Pasado o tempo en febreiro do ano 2005, foi colocado un monumento en forma de estatua sedente, na rúa Coruña de Carballo, diante da súa casa natal (como ollamos na foto), feita polo escultor César Lombera(a dereita das fotos), autor entre outras obras das Marías de Santiago ou a de Valle-Inclán na Alameda de Santiago. Esta escultura de Brañas é de bronce, inspirada no cadro ao óleo pintado por José María Fenollera Ibañez sobre Alfredo Brañas ( coñecido o cadro como da hamaca ).
