A veneración que se merece a máis delicada e máis galega das poetisas galegas ; a boa amizade que debo ao Sr. Murguía, adicolle esta poesia a Rosalía a súa memoria :
Desde qu’ o pé d’ os olivos d’ Adina enterrar che vin eu non sey por que me lembro d’ a miña patria infelis……. Tí n’ a coba, ela esquencida de todos, ¡ triste de min ! ¡ cantándoche os teus cantares choro por ela …. e por tí ! …
Alfredo BRAÑAS